سلام
بنده
مشاور نیستم اما دلم میخواست نظرمو بدونی شاید کمکی باشه. ببنین عزیز من برخلاف بقیه بهت میگم چرا اینقدر به فکر اون اقا هستی؟! چرا همش به شرایط ایشون فکر میکنی؟که بعدش پشیمون میشه و ازشما کوچکتره و ... ؟ پس خود شما چی عزیز جان؟چرا به این فکر نمیکنی که شما هم در سن مناسبی برای ازدواج قرار داری و ایده ال هایی در ذهنت هست.چرا به این فکر نمیکنی که واسه خیلی ها شرایط سنی شما مناسبه و اگر با یکی از اون ها به تفاهم برسی، اونوقت اونه که باید دنبال خوشبخت کردن شما باشه و بترسه که از دستت بده! از شما دوست خوب میخوام خودت رو هم کمی در نظر بگیری. نمیخوام واقع بینی رو کنار بذاری و ایده ال گرا باشی اما شما هم در سن 27 سالگی مطمئنا ذهنیات و روحیات خاصی رو پیدا کردی و اماده ازدواج با مردی هستی که دوتایی برای با هم بودن تلاش کنید. امیدوارم از حرفهای من ناراحت نشی. من هم گوشه ایی ار اونچه رو که وجود دراه گفتم.
از همه اینها بگذریم کسایی هم بودن که با اختلاف سنی بیشتر ازدواج کردن(مثلا 12 سال) و الان هم با داشتن فرزند دارن زندگی میکنن. اما با توجه به فرهنگی که تو کشور ما وجود داره ریسکش بالاست. احتمال دلسرد کردنش از زندگی با شما وجود داره
بهرحال من نگفتم اینهارو که پشیمون شید،صلاح خوتونو برو حتما بهتر از هرکسی میدونید.با
مشاور بیشتر صحبت کنید.
موفق باشی